حافظ شاعر دربار بود و منتقدان مبالغه گر درباره مقام او اغراق می نمایند - وبلاگ فناوری های نو

به گزارش وبلاگ فناوری های نو، به گزارش خبرنگار خبرنگاران در فارس، عبدالعلی دست غیب، منتقد ادبی پیشکسوت، نخستین راوی ویژه برنامه هفته کتاب بود که شامگاه شنبه 24 آبان در سازمان اسناد و کتابخانه ملی مرکز فارس برگزار گردید. این برنامه تا هفته آینده ادامه خواهد داشت و هر شب یک نویسنده درباره ضرورت توجه به کتابخوانی ملی سخن خواهد گفت.

نویسنده از دریچه نقد ابتدا با اشاره به اینکه مسئولان فرهنگی شیراز کار چندانی برای معرفی سوابق فرهنگی فارس و شیراز انجام نداده اند، گفت: به عنوان مثال گروه هایی به نام حافظیون و سعدیون که پیش تر در این شهر فعالیت داشتند، با یکدیگر اختلافات عمیقی داشتند.

دست غیب سپس با اشاره به اینکه ما هنوز هیچ اطلاعی از جریان های ادبی بعد از شهریور سال 20 در شیراز نداریم، اضافه نمود: ما هنوز نمی دانیم روزنامه عصر آزادی به پارس تبدیل شد، یا فعالیت های ادبی افرادی همچون جعفر ابطحی، فریدون تولّلی، رسول پرویزی و... هنوز جایی معرفی نشده است.

منتقد 89 ساله شیرازی سپس با بیان اینکه ما نمی دانیم صورتگر در شیراز چه اقداماتی انجام داده است، یادآور شد: پدر من با مرحوم عبدالنقی بهروزی بعد از شهریور 20 به جلسات ادبی می رفتند و آنجا افرادی همچون مهدی حمیدی شیرازی در یک انجمن ادبی با تمایلات چپ حضور داشتند.

نویسنده از حافظ به گوته با اشاره به انتشار روزنامه سروش در آن موقع یادآور شد: امروز لازم است که آثار نویسندگان و شاعران شیرازی در دهه 20 معرفی و شناخته گردد، چراکه اگر این پیشینه فرهنگی مکتوب و مستند نگردد، به طور کامل فراموش خواهد شد.

تعیین، غنی و زرین کوب، بهترین آثار را درباره حافظ نوشته اند

دست غیب در ادامه با اشاره به آشنایی خود با عنایت الله دست غیب (روحی دست غیب)، گفت: من به وسیله پدرم با او آشنا شدم و از خلال گفت وگوهایش با پدرم با اندیشه و افکار او آشنایی پیدا کردم.

مترجم مرثیه های شمال سپس با بیان اینکه به طور اتفاقی دست خطی از عنایت الله دست غیب را به دست آورد، اضافه نمود: بارها تصمیم گرفتم این دست خط را مکتوب کنم، چراکه نقدی که بر حافظ نوشته بود، نقدی در خور بود.

نویسنده نقد ادبی و نوعیت متن در بخش دیگری از صحبت های خود به تحقیقات اجرا شده درباره حافظ اشاره نمود و اضافه نمود: اصولاً ما 3 نوع تحقیق درباره شاعران خود از جمله حافظ داریم که شامل گردآوری اطلاعات (که بهترین اثر آن حافظ شیرین سخن اثر محمد تعیین) است، تاریخچه ای درباره اطلاعات زمانیِ زیست حافظ و پادشاهان هم عصر او (که قاسم غنی در این باره یادداشت ها و ملاحظاتی در این باره نوشته است) و تاریخ عصر حافظ (که عبدالحسین زرین کوب کتاب از کوچه رندان را در این باره نوشته است).

حافظ شاعر دربار بود

عبدالعلی دست غیب در ادامه با بیان اینکه شغل حافظ همچون فرخی سیستانی شاعریِ دربار بوده است، اضافه نمود: سعدی برخلاف حافظ از شاعریِ دربار فارغ بود.

به گفته دست غیب، حافظ بجز دوره 5 ساله امیر مبارزالدین، در ادامه زندگی خود جزو شاعران دربار بوده است.

مترجم شامگاه بت ها سپس با اشاره به آثار محققانی همچون داریوش آشوری که درباره حافظ به چاپ رسانده اند، اعلام کرد: کار این افراد پرداختن به حافظ نبوده است؛ چراکه فردی همچون آشوری اطلاعی از ادبیات ندارد.

منتقدان مبالغه گر درباره مقام حافظ تعارف می نمایند

عبدالعلی دست غیب با بیان اینکه عمده این محققان با ذکر اقوالی از متفکرانی مثل نیچه و آثاری همچون کشف الاسرار به حافظ پرداخته اند، یادآور شد: متاسفانه این آثار امروز حتی به عنوان منابع حافظ شناسی معرفی و در دسترس قرار گرفته اند، حال آنکه مضمون این آثار مضمونی مُهمل و بی فایده است.

دست غیب در خاتمه با اشاره به خاطره ای از خود با مسعود فرزاد (نویسنده و حافظ پژوه)، گفت: روزی از فرزاد پرسیدم: چه مقامی برای حافظ قائل هستی؟ پاسخ داد: شکوهمندترین پدیده فرهنگی ایران؛ حال آنکه من معتقدم چنین گزاره ای درباره حافظ صحیح نیست و بیشتر به یک تعارف شبیه است.