تردید برای استعفا - وبلاگ فناوری های نو

به گزارش وبلاگ فناوری های نو، شینزو آبه نخست وزیر ژاپن و سایر مقامات آن کشور هم برای موفقیت اجلاس سران امریکا و کره شمالی تلاش می کردند و امیدوار بودند که بتوانند ترامپ را در چارچوب تعهدات قبلی اش حفظ کنند.

آبه در روز یادبود سربازان کشته شده امریکایی که همه ساله در آخرین دوشنبه ماه مه برگزار می شود، به ترامپ گفت شیوه ای که او اجلاس سران را مدیریت کرد، کاملاً متفاوت از شیوه روسای جمهوری قبلی بود و رهبر کره شمالی هرگز تصور نمی کرد که رئیس جمهوری امریکا شجاعت لغو اجلاس را داشته باشد. آبه معتقد بود که ترامپ الان در موضع قدرت است و در عین حال امیدوار بود که او اشتباهات اسلاف خود را مرتکب نشود. آبه از ترامپ خواست نه تنها موضوع خلع سلاح هسته ای را پیگیری کند بلکه مواضع دیرینه ژاپن را نیز از جمله در زمینه برچیدن برنامه های تسلیحات شیمیایی و میکروبی پیونگ یانگ و موشک های بالستیک آن کشور فارغ از میزان برد آنها مد نظر قرار دهد.

فردای روز یادبود، با ترامپ در مورد آخرین تحولات مربوط به اجلاس سنگاپور گفت و گو کردم و ترامپ به صورت کاملاً غیرمنتظره گفت: نمی توانیم اجازه بدهیم که دسته ای از به اصطلاح کبوترهای صلح طلب هیأت کنندگی ما را در دست خود بگیرند. به پمپئو هم این موضوع را گوشزد کن. من باید بتوانم این گفت و گوها را تحت کنترل خودمان درآورم. ما باید بتوانیم موضوع خلع سلاح هسته ای را در اسناد (اعلامیه) پایانی اجلاس بگنجانیم، ما باید این کار را بکنیم. ترامپ سپس گفت رئیس هیات را پشت خط بیاورید، می خواهم مستقیم با او صحبت کنم. ما سریعاً این کار را کردیم و یکی از کارشناسان ارشد وزارت خارجه در سئول در حالی که بشدت متعجب بود به ترامپ وصل شد. بعد از خوش و بش اولیه، ترامپ گفت: من کسی هستم که باید این توافق را به کره ای ها بفروشم... شما نباید در مورد خلع سلاح صحبت کنید. این موضوع را به همه اعلام کنید. شما باید فقط از عبارت خلع سلاح هسته ای استفاده کنید و چیزی نگویید که جای تفسیر و توجیه داشته باشد. ترامپ همچنین تأکید کرد که یک برنامه رسمی بزرگ و تشریفات زائد نمی خواهد. چند دقیقه بعد پمپئو تلفن کرد و از اینکه ترامپ مستقیماً با کنندگی امریکا در سئول صحبت کرده، ناراحت بود. من جریان را برای او توضیح دادم و نگرانی خودم را هم درباره زبان نرمی که در پیش نویس اسناد اجلاس سنگاپور به کار رفته اعلام کردم. پمپئو گفت: من در این موضوع کاملاً با شما موافقم، یعنی ما باید در مورد خلع سلاح هسته ای صبحت کنیم، اما تعیین نبود آیا او اطلاع دارد که مذاکره کنندگان وزارت خارجه، دقیقاً خط سیر تعیین شده توسط کاخ سفید را در مذاکرات رعایت می کنند یا نه. پمپئو سپس به من خبر داد که ترامپ از او خواسته کیم یونگ چول (مذاکره کننده ارشد کره شمالی) را برای دیدار با او به اتاق بیضی ببریم. ترامپ معتقد است که این فکر بکری است اما هر دو ما فکر می کردیم کار اشتباهی است. حتی وقتی موضوع را به کِلی گفتم او هم مخالف بود. در عین حال به نظر می رسید که پمپئو چاره ای جز پذیرش خواسته ترامپ ندارد. در همان ایام به این فکر افتادم که اصولاً از موضوع کره شمالی کنار بکشم و به جای جنگیدن مداوم و همچنین روبرو شدن با چرخش های سیاسی ترامپ، اجازه بدهم او هر کاری که دلش می خواهد انجام دهد. در عین حال ما در حال تعامل با رژیمی عجیب و غریب بودیم که به سلاح های هسته ای هم مسلح شده بود. به همین دلیل فکر کردم که نمی توانم به این موضوع مهم پشت کنم یا استعفا دهم.

ترامپ هنوز شخصاً درباره اینکه آیا دلش می خواهد اجلاس سنگاپور بالاخره تشکیل شود یا نه، مردد به نظر می رسید و گویی هنوز به تصمیم قطعی نرسیده است. قبل از اینکه پمپئو برای دیدار با کیم یونگ چول راهی نیویورک شود درباره راهبردمان در اجلاس سنگاپور با حضور ترامپ بحث و گفت و گو کردیم. ترامپ یک گام پیش می رفت و دوباره یک گام عقب می آمد تا بالاخره به نتیجه گیری رسید و گفت: ترجیح من برگزاری اجلاس سنگاپور است تا لغو آن. اما اگر موضوع خلع سلاح هسته ای را نداشته باشیم، نمی توانیم هیچ کار دیگری انجام دهیم. ترامپ تأکید کرد: اگر اجلاس شکست بخورد، تعرفه های سنگینی را تحمیل خواهم کرد (ما متوجه نشدیم آیا منظور او اعمال تحریم های سنگین علیه کره شمالی بوده یا منظور او تحمیل تعرفه های تجاری به چین بوده است). رئیس جمهوری ادامه داد: تصمیم من تا به امروز ایجاد تأخیر در اعمال این تعرفه ها بوده ولی آنها در انتظار صدور دستور برای اجرایی شدن هستند. ترامپ بالاخره حرف آخر را زد: من می خواهم (به سنگاپور) بروم. نمایش باشکوهی خواهد بود. خوشبختانه درباره آمدن کیم یونگ چول به کاخ سفید هیچ صحبتی نشد و من و پمپئو هنگام خروج از اتاق بیضی هم نظر بودیم که شاید از این دیدار نجات یافته باشیم. اما ما ظاهراً کیم کوچک را دست کم گرفته بودیم. پمپئو بعد از ساعت 9 شب همان روز به من و کلی خبر داد که او مصر است ترامپ را ببیند و نامه کیم بزرگ را شخصاً به او تسلیم کند. ، ایران