خبرنگاران شعار درمانی برای رشد جمعیت - وبلاگ فناوری های نو

به گزارش وبلاگ فناوری های نو، تهران- خبرنگاران-روزنامه اعتماد در مطلبی آورد: میزان باروری در ایران به پایین ترین نرخ در 8 سال اخیر رسیده و این فرایند نزولی چنان پرشتاب است که از 2.07 فرزند در سال 96 به 1.8 فرزند در سال 98 رسیده ایم! اگر چرایی این فرایند نزولی را از مردم بپرسید با شما از بی ثباتی در اقتصاد، افزایش بیکاری و ...خواهند گفت.

روزنامه اعتماد 25 آبان یادداشتی به قلم حمید کارگر مشاور وزیر صنعت منتشر کرد و نوشت: در پاسخ به دغدغه کاهش جمعیت، حالا طرح جمعیت و تعالی خانواده پس از چند سال کش و قوس در مجلس شورای اسلامی گام های خاتمهی را برای تصویب طی می نماید. بر این گمانم این طرح که سرشار از عباراتی چون تشویق به فرزندآوری، پویاسازی جمعیت، تعالی نهاد خانواده و ترویج فرهنگ ارزشمندی ازدواج است، حلال مشکل نخواهد بود و با نگاهی سطحی و شعارزده، نسخه ای ناکارآمد را برای درمان این درد تجویز می نماید. محتوای این طرح را می توان در چند بخش دسته بندی کرد: بخش زیادی از این طرح به تبلیغ و آگاهی رسانی اختصاص دارد. (تغییر محتوای درسی متناسب با سیاست های جمعیتی، انجام تبلیغات محیطی در سطح شهرها و راه های مواصلاتی، درج عباراتی روی محصولات، ممانعت از ترویج خانواده های کم جمعیت در صدا و سیما و...). آیا تجویزی شعاری تر و سطحی تر از این را هم می توان تصور کرد؟ بخش دیگری از این طرح به حمایت از مادران شاغل یا در حال تحصیل می پردازد. (اعطای دورکاری در زمان بارداری، افزایش مرخصی زایمان، حفظ پست سازمانی پس از خاتمه مرخصی زایمان، کاستن از سن بازنشستگی مادران به ازای هر فرزند، پذیرش مرخصی تحصیلی مادران باردار یا شیرده بدون احتساب در سنوات و...) و البته روشن است که این گروه از حمایت ها صرفا معطوف به مادران شاغل یا محصل است و دیگر مادران سهمی در این زمینه ندارند. بخشی از طرح که به شوخی شبیه است، به تسهیلاتی حداقلی برای مادران در قالب کارت مادرانه اشاره دارد. گمان نکنید این تسهیلات جوابگوی هزینه های رو به افزایش زندگی است، بلکه تنها حمایت هایی از جنس نیم بها بودن ورودی موزه ها، نیم بها بودن حمل و نقل عمومی، نیم بها بودن سینماها، تخفیف 20 درصدی شهریه مدارس و... را شامل می گردد.

بخش دیگری از طرح به تسهیل در شرایط تحصیل و اشتغال متاهلان می پردازد. (وام مسکن برای دانشجویان متاهل، احداث مسکن ویژه دانشجویان و طلاب، افزایش سقف محدوده سنی در استخدام شغلی یا جذب هیات علمی به ازای تاهل، امتیاز در ارتقای شغلی به ازای تاهل و...) که باز هم دایره شمول محدودی دارد. بخش دیگری از طرح به حمایت های اقتصادی در کمینه ترین حالت ممکن اختصاص دارد. (اعطای تسهیلات قرض الحسنه تولد فرزند، خدمات تغذیه رایگان و بسته بهداشتی- درمانی برای مددجویان کمیته امداد و بهزیستی، خدمات بیمه ای برای مادران فاقد پوشش بیمه، افزایش یارانه خانوارهای دهک اول تا پنجم با شرایط خاص و...) و تنها بخش به جامانده از این طرح نیز مواردی است که به انذار و هشدار و منع و محدودیت اختصاص دارد. (ممنوعیت عقیم سازی، منع ارایه یارانه ای اقلام پیشگیری از بارداری در شبکه درمانی کشور، ممنوعیت القای هر گونه ترس نسبت به بارداری ذیل عباراتی همچون پرخطر یا ناخواسته و...) تمام شد!

در میان سطور پرشمار این طرح تفصیلی، با همه واژه پردازی های زیبا و جذاب و نیت ارزشمندی که پشت آن است، تجویز راهگشا و درمان دردزدایی بیش از این یافت نمی گردد. آیا مجموع این نسخه های درمانی توان رویارویی با حتی یک درد از جنس رشد چندبرابری قیمت مسکن یا سقوط عجیب ارزش پول ملی یا نزول امید به آینده یا رشد فزاینده بیکاری یا... را خواهد داشت!؟

آیا نویسندگان و پردازندگان این طرح که در آستانه تصویب نهایی قرار دارند به سطحی بودن، شعاری بودن، حداقلی بودن و موثر و کارآمد نبودن این طرح باور ندارند؟

خوش گفته اند که:

یا علاج درد بیماری بکن

یا دکان برچین و عطاری مکن