استاد دانشگاه هاروارد: ترامپ باید استیضاح گردد، او از روز اول دنبال منافع شخصی است

به گزارش وبلاگ فناوری های نو، استفان والت تحلیلگر ارشد آمریکایی و استاد دانشگاه هاروارد با بیان اینکه دونالد ترامپ از روز اول ریاست جمهوری، به دنبال سود رساندن به شرکت های وابسته به خودش بوده است، بر لزوم استیضاح او تاکید نمود.

استاد دانشگاه هاروارد: ترامپ باید استیضاح گردد، او از روز اول دنبال منافع شخصی است

به گزارش گروه بین الملل وبلاگ فناوری های نو، همزمان با تشدید جنجال ها درباره اوکراین گیت در آمریکا، استاد نام آشنای روابط بین الملل در دانشگاه هاروارد و نظریه پرداز مطرح آمریکایی با انتشار یک یادداشت، به توضیچ چرایی لزوم استیضاح رئیس جمهور این کشور پرداخته است.

استفان والت در فارین پالیسی نوشت: کشورها در یک دنیای آنارشیک زندگی می نمایند که در آن هیچ سازمان یا نهادی برای حفاظت از آنها در برابر یکدیگر وجود ندارد. به تعبیر جان مرشایمر دانشمند سیاسی (آمریکایی)، اگر یک کشور در نظام بین المللی دچار دردسر گردد، نمی تواند (برای دریافت یاری) شماره 911 (معادل شماره 110 در ایران) را بگیرد. به همین دلیل است که رئالیست ها (مکتب واقعگرایی در روابط بین الملل) سیاست بین الملل را یک نظام مبتنی بر خودیاری می دانند که در آن هر کشوری باید برای بقا، به منابع و استراتژی های خودش تکیه کند. به بیان ساده تر، آن بیرون یک جنگل وجود دارد که هر کشوری که خواستار امن تر بودن است باید یک رهبری قوی، نیرومند و چابک احتیاج دارد تا بتواند همه آنچه که برای امن نگهداشتن یک کشور مورد احتیاج است را انجام دهد.

استفان والت با این مقدمه می نویسد: به همین دلیل است که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا باید استیضاح گردد.

این نظریه پرداز روابط بین المللی می نویسد: یک لحظه صبر کنید: آیا سیاست خارجی مبتنی بر رئالیسم، برعکس این را به ما نمی گوید؟ در یک دنیا خطرناک، آیا آمریکایی ها نباید بدون هیچ تردیدی به رئیس جمهورشان اعتماد نمایند تا او آزادانه یک سیاست خارجی فعالانه و هوشیارانه ای را در پیش بگیرد؟ و آیا بهتر نیست که آمریکایی ها از یک بحران قانون اساسی اجتناب نمایند چرا که چنین بحرانی تنها سبب تفرقه بیشتر بین خود آنها و راحت تر شدن زندگی برای دشمنانشان نخواهد شد؟ جواب به این دو سوال این است: نه و نه.

والت معتقد است: بنیانگذاران (آمریکا) این را فهمیدند که ما در یک دنیا خطرناک زندگی می کنیم. 13 مستعمره ای (امپراطوری بریتانیا در آمریکا) در ابتدا ضعیف و به شدت آسیب پذیر بودند و فهم احتیاجشان به وحدت بیشتر و اختیارات حکومتی به تدریج و در نهایت آنها را واداشت که بندهای (قانون) کنفدراسیون را رها نمایند و آنچه را که اکنون قانون اساسی ایالات متحده است، درست نمایند. آنها به کنگره قدرت و اختیار اعلان جنگ، جمع آوری پول برای تشکیل قوای نظامی و تامین دیگر جنبه های دفاع ملی دادند البته آنها به رئیس جمهور به عنوان رئیس قوه اجرایی درباره اغلب ابعاد امور خارجی اختیار دادند. این رئیس جمهور است که سفرا را معین می نماید، درباره معاهدات مذاکره می نماید، مستقیما با سران کشورهای دیگر تعامل می نماید و در نهایت اوست که مسوول سیاست های دولت در قبال دوستان و دشمنان آمریکا است.

به باور او، طی دویست سال گذشته و به ویژه از جنگ دنیای دوم به بعد، روسای جمهور از هر دو حزب (جمهوری خواه و دموکرات)، به تدریج بیشتر و بیشتر بر حوزه سیاست خارجی مسلط شدند. در مواجهه با تهدید شوروی و همچنین خطرات قریب الوقوع برآمده از انقلاب اتمی، ایالات متحده یک ساختار نظامی و اطلاعتی گسترده ایجاد کرد و بیش از پیش در سطح دنیا مسوولیت هایی را برعهده گرفت. تعجب بر انگیز نیست که روسای جمهور از هر دو حزب با استناد به امنیت ملی، به دنبال حق دست زدن به سیاست خارجی به روشی محرمانه رفتند و این حق را هم دریافت کردند.

استفان والت

این تحلیلگر ارشد آمریکایی در ادامه نوشت: البته همانطور که جک گلد اسمیت همکارم اخیرا (در یک یادداشت) نوشت، مراودات دوجانبه با رهبران خارجی یکی از حوزه هایی است که روسای جمهور در آن از حق زیادی برای محرمانه ماندن برخوردار هستند. در یک دنیای خطرناک، ما باید به روسای جمهور اجازه بدهیم که گفت و گوهای صریحی با دشمنان یا متحدانمان درباره موضوعات بسیار حساس از قبیل مسائل مرتبط با جنگ و صلح داشته باشند بدون اینکه نگران منتشر شدن این صحبت ها در صفحه اول (روزنامه) نیویورک تایمز باشد اما اعطای چنین سطحی از اعتماد به هر رئیس جمهوری تا حدی حساس به سطح حفظ امانتداری ریاست جمهوری بستگی دارد. آمریکایی ها باید مطمئن باشند که هدف از مراودات رئیس جمهور با قدرت های خارجی توسعه منافع ملی گسترده کشورشان است و توسعه منافع شخصی هدف این مراودات نیست.

والت اضافه نمود: ترامپ اما از همان روز اول ریاست جمهوری اش، بی اعتنایی خودش به این اصل را نشان داده است. او نپذیرفت که خودش را از تجارت املاک و مستغلات شخصی اش جدا کند و علنا حداقل 70 بار از زمان مراسم تحلیفش، برای املاک شخصی اش تبلیغات نموده است. او حداقل 378 روز از ریاست جمهوری خودش را در یکی از مستغلاتش که اغلب زمین گلف بوده، گذرانده و میلیاردها دلار خرج روی دست مالیات دهندگان آمریکایی گذاشته است. دولت های خارجی برای به دست آوردن دل رئیس جمهور، از روز تحلیف او میلیاردها دلار در املاک و مستغلات ترامپ هزینه نموده اند.

به باور او، دولت های خارجی به سرعت این بخش از دستور کار رئیس جمهور (دونالد ترامپ) را درک کردند. همانطور که جزئیات یادداشت منتشر شده از تماس تلفنی ماه جولای ترامپ با ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین نشان داد، رهبران خارجی فهمیدند که تایید ترامپ و ریختن مقادیری پول زیر پای شرکت هایش، راهی است برای رسیدن به روی خوش ترامپ. به خاطر همین، زلنسکی به سرعت به ترامپ گفت که او در زمان سفرش به نیویورک در برج ترامپ ساکن خواهد بود و امیدوار بود که با این تملق، حمایت رئیس جمهور را به دست آورد.

استاد روابط بین الملل در دانشگاه هاروارد اضافه نمود: اما ترامپ وارفتگی خود را به یک سطح بالاتر هم برده است. حتی قرائت خیرخواستاره از گزارش افشا شده از تماس تلفنی ترامپ با زلنسکی و همچنین اسناد بازسازی شده خود کاخ سفید هم نشان می دهد که ترامپ داشت کوشش می کرد از وعده یاری نظامی آمریکا به اوکراین به عنوان اهرمی برای تحقق اجابت یک لطف توسط رئیس جمهور اوکراین استفاده کند. خوب آن لطف چه بود؟ آیا همکاری بیشتر استراتژیک علیه دشمنان آمریکا بود؟ مشارکت اطلاعاتی بیشتر که شاید برای اقدامات ضد تروریستی مفید باشد یا مقابله با پولشویی، بردگی جنسی یا دیگر جرایم؟ حمایت از یک طرح جدید در سیاست خارجی که بتواند آمریکا را امن تر کند؟ نه هیچ یک از این موارد نبود. ترامپ می خواست آتوهایی برای استفاده علیه جو بایدن در انتخابات 2020 به دست آورد؛ کاری که رودی جولیانی وکیل شخصی ترامپ مدت ها است که مشغول به انجام آن استآمریکایی ها .

والت نوشت: ترامپ به زلنسکی نگفت که با مایک پامپئو وزیر خارجه آمریکا، مشاور امنیت ملی کاخ سفید یا وزارت دفاع آمریکا همکاری کند بلکه در عوض مکررا گفت که با جولیانی و ویلیام بار وزیر دادگستری همکاری کند و از زلنسکی خواست که درباره بایدن تحقیق کند. رک و راست صحبت کنیم، باید گفت که او از رهبر یک کشور خارجی خواست که به او برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یاری کند.

او معتقد است: موضوع بسیار مهم تر این نیست که آیا ترامپ هیچ یک از قوانین آمریکا را نقض نموده است یا نه. همانطور که کوری برتاشنایدر تحلیلگر ارشد سیاسی گفته است، موضوع جرایم و تخلفات سنگین در قانون اساسی آمریکا مطرح است که طبق آن، زمینه برای استیضاح مهیا می گردد؛ زمینه هایی که هیچ جایگاهی در قوانین کیفری ندارند. موضوع به مساله ای گسترده تر اشاره دارند: تضعیف یا تحلیل بردن سِمت (ریالست جمهوری). جرایم سنگین، اقداماتی هستند که اعتماد عمومی را به رئیس جمهور از بین می برند. البته که جرایم حقوقی هم می توانند جرایم سنگین قلمداد شوند. سرقت پول از خزانه هم غیرقانونی است و هم اقدامی است که استیضاح را در پی دارد اما اینطور نیست که ارتکاب رئیس جمهور به یک جرم سنگین لزوما به معنای شکستن یک قانون باشد.

نظریه پرداز مطرح روابط بین الملل در آمریکا در ادام به شباهت های اوکراین گیت با ماجرای واتر گیت و ریچارد نیکسون رئیس جمهور اسبق این کشور پرداخت.

به باور او، ترامپ اکنون نیکسون را پشت سر گذاشته است. اکنون معین شده است که او به عنوان یک شهروند عادی او یک تجارت حقه بازانه را اداره می کرد و حالا هم دارد یک ریاست جمهوری حقه بازانه را اداره می نماید. نمی توان به او درباره اختیارات ریاست جمهوری و مزیت محرمانه بودن مدیریت سیاست خارجی و امنیت ملی کشور اعتماد کرد. حتما می پرسید چرا؟ جواب این است که او هر وقت با یک رهبر خارجی ملاقات کند، نمی دانیم که آیا او خالصانه به دنبال توسعه امنیت ملی کشور است یا اینکه دنبال برای بستن قرارداد به نفع خودش است.

م

منبع: خبرگزاری فارس

به "استاد دانشگاه هاروارد: ترامپ باید استیضاح گردد، او از روز اول دنبال منافع شخصی است" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "استاد دانشگاه هاروارد: ترامپ باید استیضاح گردد، او از روز اول دنبال منافع شخصی است"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید